"Rouw is niet iets wat je achter je laat. Het is iets wat je meedraagt op jouw manier."

 

 

Samen in het Land van Rouw

Na een verlies voelt de wereld anders. Bekende plekken worden vreemd. De tijd verliest zijn ritme. Je bent op onbekend terrein - het Land van Rouw. 

​​

Jouw weg is uniek

Soms, herken je delen van dit landschap, omdat je er eerder was. Soms voelt alles nieuw, verwarrend en zwaar. Rouw verandert je, tot in je vezels. In hoofd, hart en lichaam.

​

Rouw heeft geen vaste route. Je bepaalt zelf waar je stilstaat, hoe ver je gaat, of je omkeert of wacht. Er is geen goed of fout, geen eindbestemming. Alleen jouw weg. 

​

Nabijheid in plaats van oplossingen

Ik loop met je mee. Niet voorop, niet achter je aan. Gewoon naast je. In stilte of in gesprek. Met aandacht voor wat zich aandient.

​

Misschien zoek je woorden. Misschien zoek je rust. Misschien weet je nog niet wat je zoekt. Alles mag er zijn.

Samen zoeken we ruimte om te voelen, om te ademen, om jouw weg te gaan - op jouw manier.

 

Theorie als bedding: rouw in beweging

Rouw is geen rechte lijn. Je beweegt voortdurend tussen twee werelden: het verliesgerichte en het  herstelgerichte. Dit noemt men ook wel het duale proces, of de 'rouwwissel'. De ene dag zit je diep in het verdriet. De volgende dag doe je je best om iets op te pakken, even te functioneren, iets normaals te doen. En dan voel je je daar misschien alweer schuldig over. 

 

Dat is het moeilijke van rouw: Het is niet alleen pijnlijk, het is ook verwarrend.

 

Innerlijke strijd

Het voelt soms alsof je moet kiezen. Alsof doorgaan oneerlijk is tegenover je gemis. En andersom: alsof blijven hangen betekent dat je 'het niet goed doet'.

 

Maar die strijd is deel van rouw. Het pendelen tussen verdriet en leven is rouwen. Beide kanten zijn nodig. Beide kanten zijn waar.

​

Verschil tussen mensen

Rouw laat zich niet vergelijken. Ook niet tussen partners, familieleden of vrienden die hetzelfde verlies meemaken. De één wil praten. De ander zwijgt. De één zoekt afleiding. De ander zoekt stilte. De één wil ritme. De ander wil even niets. 
Dat verschil kan pijnlijk zijn. Je begrijpt elkaar misschien niet. Dat kan afstand brengen. En soms, als er ruimte is voor elkaars verschil, brengt het juist verbinding.

​

Rouw vraagt niet dat je hetzelfde voelt. Maar dat je elkaars gevoel mag laten bestaan. Dat je niet oordeelt over hoe de ander het doet. 

​

"Rouw is niet alleen missen wie je verloor. Het is ook zoeken naar elkaar in wat overblijft."

 

Rouwen is keihard werken. Dat kost energie. En juist daarin kan het steunend zijn als iemand even met je meeloopt.

 

​
 

​